πότε στον ουρανό τα φτερά μου να απλώνω..
τραγουδώ τις νύχτες..κ ας μην με ακούει κανείς..
θελω να αισθανθώ πραγματα που δεν έχω αισθανθεί ξανα!!
θελω να αισθανθώ πραγματα που δεν έχω αισθανθεί ξανα!!
για να γυρίσω πάλι πίσω..
βουτώ στο κενό και βρίσκομαι μέσα στην αγκαλιά της
μαθαίνω τα μυστικά της αναζητώ το γαλάζιο ..
είναι που ακόμα μαθαίνω πως κολυμπούν..
ακουμπώ το βυθό της..και γίνομαι ένα
σαν να έχω το χρώμα της στα μάτια μου
πως να τα πάρω λοιπον τα μάτια μου απο πάνω της
όταν ξέρω πως το απέραντο γαλάζιο της
όταν ξέρω πως το απέραντο γαλάζιο της
γιατρέυει το χρώμα της ψυχής μου ...
τα καράβια μου βουλιάξανε μα εγω σε ζητώ ακόμα!!
Ι.
τι να πω ... για αλλη μια φορα με ταξιδεψες φιλεναδα... οπως παντα ειτε μεσα απο τη μουσικη ... ειτε μεσα απο τα λογια σου...ευχαριστω τη καλη μου τυχη που βρεθηκαμε...μου λειπεις πολυ.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορώ απλά να χαμογελάσω?
ΑπάντησηΔιαγραφήΜ εκέινο το τεράστιο χαμόγελο?
Όχι του παλιάτσου ..ουτε του ληστή
Εκεινο της χαράς..σαν του ήλιου οταν
φοράει τα καλά του...
Ετσι θέλω να χαμογελάς..
το ξέρεις πως το νιώθω το χαμογελό σου ..
Τα δάχτυλα του χεριού μου είσαι γεμάτα..ξέρεις εκεί που μετράμε τους φίλους..
Σε ευχαριστω που με διαβάζεις
και που με κρίνεις τόσο όμορφα :)
Φίλη φιλί!!
Δεν ήξερα το blog σου και ήρθα μετά από προτροπή του καλού μας Νίκου63.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧμ οφείλω να πω πως είχε δίκιο!!!Εχεις κάνει πολύ καλή δουλειά και οι αναρτήσεις σου είναι υπέροχες!Συνέχισε έτσι.Την καλησπέρα μου!!!